بە پارێزگاری کردن لەم دوو کردەوە ئاسانە دەچیتە بەهەشتەوە

لە عبدالله كوڕی عومەرەوە رضي الله عنهما گێڕاویەتیەوە كە پێغەمبەر صلى الله عليه وسلم فەرموویەتی: ((خَصْلَتَانِ أَوْ خَلَّتَانِ ‌لَا ‌يُحَافِظُ ‌عَلَيْهِمَا ‌عَبْدٌ ‌مُسْلِمٌ ‌إِلَّا ‌دَخَلَ ‌الْجَنَّةَ، ‌هُمَا ‌يَسِيرٌ، ‌وَمَنْ ‌يَعْمَلُ ‌بِهِمَا ‌قَلِيلٌ، ‌يُسَبِّحُ ‌فِي ‌دُبُرِ ‌كُلِّ ‌صَلَاةٍ ‌عَشْرًا، ‌وَيَحْمَدُ ‌عَشْرًا، ‌وَيُكَبِّرُ ‌عَشْرًا، فَذَلِكَ خَمْسُونَ وَمِائَةٌ بِاللِّسَانِ وَأَلْفٌ وَخَمْسُمِائَةٍ فِي الْمِيزَانِ، وَيُكَبِّرُ أَرْبَعًا وَثَلَاثِينَ إِذَا أَخَذَ مَضْجَعَهُ، وَيَحْمَدُ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَيُسَبِّحُ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، فَذَلِكَ مِائَةٌ بِاللِّسَانِ وَأَلْفٌ فِي الْمِيزَانِ ((فايكم يعمل اليوم والليلة الف وخمسمائة سيئة))... فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، كَيْفَ هُمَا يَسِيرٌ وَمَنْ يَعْمَلُ بِهِمَا قَلِيلٌ؟ قَالَ: يَأْتِي أَحَدَكُمْ فِي مَنَامِهِ يَعْنِي الشَّيْطَانَ فَيُنَوِّمُهُ قَبْلَ أَنْ يَقُولَهُ، وَيَأْتِيهِ فِي صَلَاتِهِ فَيُذَكِّرُهُ حَاجَتَهُ قَبْلَ أَنْ يَقُولَهَا))(1) واتە: ((دوو كردار هەیە هەر موسوڵمانێك پارێزگاری بكات ئەوا دەچێتە بەهەشت، هەر دوو ئاسانن، ئەوانەی ئه‌نجامیان دەدەن كەمن، لە دوای هەموو نوێژێك دە جار (سبحان الله) وە دە جار(الحمد الله) وە دە جار (الله اكبر) بڵێت دەگاتە سەدو پەنجا بەزمان وە هەزارو پێنج سەدە لە تەرازوەكەیدا، وەهەروەها کاتێک چووە سەر جێگای خەو سی و چوار جار بڵێت (الله اكبر) سی و سێ‌ جار (الحمد لله) بڵێت وە سی وسێ‌ جار (سبحان الله) ئەوە سەد دانەیە بەزمان و هەزار دانەیە لە تەرازوەكەیدا لە ڕۆژی كۆتایی ((كێتان هەیە لە شەو ڕۆژێكدا هەزار و پێنج سەد گوناح بكات))… وتیان: ئەی پێغەمبەری خوا چۆن ئەو دوو شتە سوكن و كەم كەسیش كاریان پێدەكات؟ پێغەمبەر صلى الله عليه وسلم فەرمووی: شەیتان دێتە لای یەكێكتان لە كاتی نوستن داو دەیخەوێنێت و ئه‌نجامی نادات وە لە كاتی نوێژەكەش دا دێتە لای یەكێكتان و پێویستی یەكی دێنێتەوە بیر و دەڕوات و ئه‌نجامی نادات و ویردەكەی لە بیردەباتەوە)).

--------------------

(1) أخرجه: ابو داود في (السنن) (5065)، والترمذي في (السنن) (3410) وقال حديث حسن صحيح، وابن ماجة في (السنن) (929)، واحمد في (المسند) (2/502)، وصححه الشيخ الالباني في (صحيح سنن الترمذي) (2714)، وفي (صحيح سنن ابن ماجة) (754)، وفي (صحيح الجامع) (3230)، وفي (صحيح الترغيب والترهيب) (605)، وفي (المشكاة) (2406)، وفي (صحيح الكلم الطيب) (116) واللفظ لأبى داود.